Querelle

[Filmin açılış jeneriğinin son cümlesi şu: "This film is dedicated to my my friendship with El Hedi Ben Salem M'barek Mohammed Mustafa.."]

Yoruma gelmeden önceyse, belirtmek istediğim bişii var: Film, uyarlama diil aslında: -yine, jenerikte belirtildiği gibi "Genet'nin Querelle de Brest'i hakkında Fassbinder filmi.."

Ve Fassbinder bunu yaparken, cidden çok fazla emek harcıyor: Uygulayabildiği tüm anlatım tekniklerinden faydalanıyor, voice-over, innervoice, romandan alıntıların ekranda yazması gibi-

karakterlerin tiratları da var tabii..

Querelle'in eşcinsel kimliğini fark edip, kabullenmesi diyerek konuyu kısaca özetlemek mümkün gibi görünse de, Genet'nin şiddete teşneliğinden roman (ve film de..) nasiplendiğinden yine suça bulaşıyor Querelle: Alış-verişinde kendisine yardım eden arkadaşını öldürüyor misal: Malı sattığı Novo'dan etkilenip, onunla yatmak için bilerek kaybediyor..

tabii, bu olay sonrası abisiyle arasında sorunlar çıkıyor: Ki kavga sahnesi fecii yapay-

gelicem buraya yeniden..

Polise hand-job yapıyor: Akabinde başka bi cinayet işleyen kişiye yardım ediyor, ve bunun sebebi ona olan aşkı: Sanırken, aslında sonlara doğru ona (da..) ihanet ettiğini görüyoruz..

Ve başından beri Querelle'e aşık olan gemi kaptanımızla (ki, kaptanın Querelle'e olan ilgisi Sebastiane'ı da akla getirmiyor diil..) yakınlaşıyor Querelle..

Erkek psikolojisi, erkek olma hali (kendini ispatlama vs..) üzerine hakikaten etkileyici bi yorum: Erkekler arası güç dengelerinin nasıl da hassas zeminler üzerine inşa edildiğini görmek kadar, şiddetin, cinselliğin dışa vurumunda oynadığı rol üzerine (de..) düşünmeyi hak ediyor-

düşündürüyor daha doğrusu..

Oyunculuklar overacting, diyaloglar fecii tiyatral, dekor (özellikle de güneş..) fecii yabancılaştırıcı ve fakat, özellikle ışık kullanımında zirve yapıyor film: Jeanne Moreau da cabası.. Güzel: seviyoruz kısaca..