Ex Drummer

Filmin, politically correct'i alaşağı eden yapısı ve buna bağlı olarak gelişen kara-mizahının her bünyeye hitap etmeyeceğini belirterek klişe bi giriş yapalım.. Ve fakat tam da bu sebepten finaldeki katliamın seyirci için bi katharsise dönüşmesi de sakat bişii: Zira film, "öteki.."ler defilesine dönüşmüş bi halde akar ve karakterlerini (bu tür şeylerde alışık olduğumuz gibi -hep..) "kimlik.."leriyle alakalı klişe olay/durumların içine hapseder (kobay faresi??) ve onları cezalandırırken, protagonistini koruyor..

Filmin, sistemle bi derdi olduğu muhakkak: Hintlilerin (zencilerin..) Ostend'e (Avrupa??) gelişlerinin ekonomik nedenlerini anlatan ve babasının Ostend'e köle-hintli getirmesiyle adeta övünen Dikke, sonrasında "onları geri göndermeliyiz.. Ama bu konuda bişii söylersek bize ırkçı derler.." diyor; Verbeek'in annesi, "ben 12 yaşındayken çalışmaya başladım; o zamanlar çocuk işçiler hakkında konuşulmazdı: Zengin çocuklar koleje gider, fakir çocuklar çalışırdı: Ülkemiz bunun üzerinde yükseldi, bununla gurur duyuyorum.." diyor; Jimmy "ben hiv pozitifim: Çok kişiyle yattım, onlar da benimle birlikte gelecekler.." diyor vs..

Filmin politically correct olma gibi bi derdi olmadığı gibi, bu tür söylemler ve karakterlerinin kimlikleriyle onu yıkmak için uğraşıyor: Seri katil bi vokalist, eşcinsel bi basçı, kokain bağımlısı (eski..) gitarist, eşcinsel bi (yeni..) gitarist, Dikke Lul'un tecavüzüne uğrayan rodie, eşini aldatan bi anne/menajerden müteşekkil Feminists grubunun hikayesindeki karakterlerin "ilginçlik olsun.." diye yaratılmadıkları aşikar: Ve fakat yaşananlar Dries'in romanı olduğundan, bu karakterlerin Dries'in alter egoları olduğunu söylemek de mümkün: Bastırılan homofobi (hakaretler, Jimmy'nin tecavüzle "cezalandırılması.."), fallik büyüklenmecilik (iki kadınla grup seks, Dikke Lul ve 50cmlik penisi..), yıkılamayan Oedipus kompleksi (Jan-babası: ki, emekli asker oluşu da bu bakımdan ilginç bi tercih..), mizojini (Koen..), zenofobi (Dikke Lul'un söyledikleri..), ensest (Christine..) hepsi Dries'in içinde bi yerlerde var-

bi nevi id'i sernest bırakma hali: Bunların yüzeye çıktıkları mecraysa roman: Zira, gerçek hayatta bu tür düşüncelerini/eylemlerini kontrol edemeyen bi kişinin nelerle karşılaşacağı da aşikar-

"O yüzden hepimiz politically correct'iz.." filmin sloganı olabilirmiş gibi dursa ve takdiri hak etse de (ve fakat yaptığı kesinlikle yeni bişii diil..), Ex Drummer bi adım daha atıyor: Ve tümm anarşist tavrı bu adımla birlikte yok oluyor..

Karakterler, düşmüş baba Laisos tarafından cezalandırılıyor: Öldükten sonra ekrana bakarak kendileri hakkında bikaç laf söylüyorlar-

bu "belgeselci tavır.." da içimi şişirmeye başladı benim, neysse,,

Öyle işte: Müzikleri güzel, mizah anlayışını sevdim.. Ve fakat, karakterlerini cezalandırmak yerine, Dries'i (sistemin kendisi??) cezalandırsa çok daha ii bi film olabilirmiş Ex Drummer..