[Filmin afişlerine bakarken demin fark ettim: Avrupa için hazırlanan afişlerde "A film by Michael Haneke.." yazarken, Amerika için hazırlanan afişlerde "A film by Michael Haneke: Director of The Piano Teacher.." yazıyor, neysse,,]
Filmde, her türlü asgari ihtiyacına erişimi kısıtlanmış insanların çaresizliğini ve bunun için buldukları çözümleri izliyoruz: Zaman tersine akmış gibi -bi anda: Paranın, mahkemelerin, özel mülkiyetin, benzinin olmadığı bi dönem, hiçbirinin anlamı yok: Eşyalar takas ediliyor; Bea'nin dediği gibi saatin pek bi değeri yok.. Kadınlar bişiiler alabilmek için vücutlarını kullanıyor.. Kocanı öldüren adamla karşılaştığında onu cezalandıracak bişii yok..
Sonra misal, güç dengeleri: Koslowski'yse sadece silahı olduğu için grubun lideri oluyor, olabiliyor: Çünkü seni öldürebilir.. Anne'se hala özel mülkiyet fikrinden kurtulabilmiş diil..
Bu çıkışsızlıkta kimisi çözümü dua etmekte buluyor sürekli, kimi trenin geleceğini umuyor, kimisiyse hayatta kalmanın derdinde, kimisi umursamıyor..
Benny hiç konuşmuyor, Eva'ysa konuşacak pek kimse bulamadığı (bulduğuysa yalnız ve gururlu takıldığı için..) babasına mektup yazıyor..
Haneke bu defa "rahatsız etmek.." için seyirciyle oynamıyor, belgesel/kehanetmiş gibi izliyor/duyuyorsunuz Georges'un öldürülüşünü, tecavüze uğrayıp intihar eden kadını, bebeğin ölümünü, atın öldürülüşünü, kavgaları, sinir/ağlama krizlerini, Benny'nin intihar girişimini-
-belki de, trenin gelişini..
Eva rolünde Anais Demoustier ışıl ışıl parlıyorken, Isabelle Huppert'se olağanüstü -hep.
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder