Gomorra

[Kitabını okumadım, o yüzden nasıl bi uyarlama olduğunu bilemiycem..]

Filmin en sarsıcı anı, benim için "çocukları çeteye kabul etme ritüeli.."ydi-

çelik yelek giydirilen çocuklara sıkılan kurşunla yere düşmeleri, bi odada bekleyen çocuklara ulaşan kurşun sesi, sıranın Toto'ya gelişi ve çelik yelek giydirilirken tabancaya kurşunun yerleştirilmesi, sıkılması, yere düşmesi, kalkması, "artık erkek oldun.." minvalli bi tirat ve banyo aynasında göğsündeki morluğa bakan Toto..

Film, 5 ayrı gerçek hikayeyi paralel kurguyla anlatıp; finalde Camorra'yla ilgili verdiği bilgilerle birleştiriyor-

hikayelerden beni enn çook etkileyeni Toto, "maestro.." abimiz ve diğer iki çocuunkiydi; muhasebeci abimizin hikayesi doyurucu diildi (ki herhangi bi sona bağlanmayışının da payı var benim açımdan..), Roberto'nun hikayesiyse finaliyle fazlasıyla romantize edilmişti..

Ve fakat, filmde kullanılan müzikler bi felaket.. Böylesi "ağır.." bi filme bu türden İtalyan pop şarkılarının seçilmesinin, yabancılaştırıcı etkisi yadsınamaz ama, bari güzel şarkılar seçseydiniz yaw..

Filmi izlerken Cidade de Deus'u fazlasıyla anımsayabilirsiniz, Scarface göndermesi de oldukça işlevsel..

Başlangıçta 5 ayrı hikayeyi takip etmekte zorlanmazsanız (yorucu bi etkisi olduğunu yadsımıyorum tabii..), sonrasında vaat ettiklerini fazlasıyla veren bi film Gomorra..