IV. Henry'nin serbest bi uyarlaması olduğu yazıyor her yerde, ancak ben Shakespeare okuma konusunda fecii tembel olduğumdan nasıl bi uyarlama olduğu konusunda yorum yapamiycam, ama filmde hangi sahnelerin uyarlama olduğunu söyleyebilirim: Çünkü filmi izlerken Bob'un yer aldığı bütün sahnelerde oyunculuk, inanılmaz abartılı bi ton kazanıp, tiratlar fecii tiyatral bi hale geliyor..
Tüm film bu şekilde abartılı oyunculuk yönetimiyle süslense misal (diyelim Marat/Sade..), film kesinlikle daha çekici olurdu, ve fakat ara ara "patlayan.." bu tür sahneler, bence filmin en gereksiz yönü..
neysse,, bu tür sahneler dışında, film gayet güzel gidiyor, giderek daha da incitmeye başlıyor..
Enn feciisi: Mike'ın Scott'a açılma halüsinasyonu: Scott'ın "bi erkekle sadece para için yatarım.." demesinin ardından, Mike, "ben para almadan da yatardım: sevdiğim için.." diye sayıklıyor kendi kendine (cümleleri aklımda kaldığı kadarıyla yazıyorum, tam hali olmayabilirler..)
"Seni seviyorum.." deyişleri.. Scott'ın yanına çağırması-
the Crying Game'in "o.." sahnesi geliyor aklıma ister istemez-
"sorun diil Jimmy , katlanabilirim, sadece yüzüme vurma.."
Roma'ya gittiklerinde Mike için her şey daha da kötüleşiyor, annesini bulamıyor, Scott köydeki kıza aşık oluyor..
Mike için değişen bişii yok (aslında çok var da, umursamıyor..), başladığı yere geri dönüyor..
Filmin enn güzel anlarından biri, birisiyse, aynı anda gerçekleşen iki cenaze töreni..
Udo Kier'in dehşet performansını da unutmuyoruz tabii.. River Phoenix'se olağanüstü..
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder