Megamind

'10 yapımı Tom McGrath animasyonu Megamind, süper bir fikirle yola çıkmasına rağmen, enerjisini koruyamıyor malesef..

Hikayesi şöyle: Daha küçüklükten beri rakip olan iki "kahraman.."ımız var, Metroman ve muhtemelen hidrosefaliden mustarip Megamind.. Büyüdüklerinde de aralarındaki gerilim bitmez; Megamind ömrünü hapislerde ve oradan kaçıp yeniden hapse düşmekle geçirirken, Metroman de her defasında şehri (ve kızı..) kurtarır.. Ta ki Metroman ölene kadar: Amaçsız kalan Megamind, bir süre kötülüğün keyfini çıkarsa da, fecii bunalmaya başlar, bu sırada aşık olur vs.. Kendine "iyi.." bir rakip bile yaratmasına rağmen, istediği kadar "kötü.." olamaz..

Eh, "anti-kahraman izleyeceğiz.." diye başına oturup, kısa bir süre sonra bildiğimiz animasyon kulvarına kaymasıyla film, hem tempo, hem de içerik açısından yavanlaşmaya başlıyor.. Oysa ki, Megamind'ın okul anılarında fikir olarak pırıl pırıl parlayan bir "kötü olmayı kabullenme.." anı var, bunu koşullar bağlamında ele aldığı an, filmin -bence, zirvesini oluşturuyor.. Ancak, stüdyo kuralları işlemeye başlıyor, "130 milyon $'ı kötülüğe övgüye harcayamayız değil mi: Üstelik bir çocuk-filminde.."-

çocuk-filmi konusu: Walt Disney'i ve Pixar'ı konu ettiğim yazılarda, Amerika'da animasyonun neden çocuk-filmi olarak kodlandığından ve Pixar'ın bu tekeli kırmasından bahsetmiştim: Ancak durum hala tam anlamıyla düzelebilmiş değil, "yetişkinlere de hitap eden animasyon.." nitelemesinden ne kadar tiksinsem de, bu ifadenin imlediği bir "animasyon aslında çocuk-filmidir.." önermesi de var.. Megamind'da da fikir olarak kötülüğün işlenmesini beklemek bu yüzden saçma oluyor: Evet, başlangıçta bile, her ne kadar kötü bir karakterimiz olsa da, fecii klişelere bulanmış durumda, ortaçağdan beri hendekte yüzen timsah imgesinin bu filmde işaret ettiği klişe-kötü olma durumu, filmde can sıkmaya başlıyor.. Ve açıkçası elimizde tam anlamıyla bir dönüşüm filmi de yok: Zira film başta da bahsettiğim "koşullardan dolayı kötü olma.." mefhumuyla ilgilenmek yerine, Megamind'ı adeta şarlatana dönüştürüyor..

neysse,, filmin zaman zaman eğlenceli olduğu anlar da var tabii: Henüz eskimeyen "süper-kahramanlarla taşak geçme.." fikrinden bolca malzeme çıkaran film, Megamind'ın birkaç özgün yanından da faydalanıyor.. Teknik açıdan başarılı, soundtracki de oldukça sıkı.. Ancak en başarılı kısmı (resimde de gördüğünüz..) Megamind'ın Black Mamba kostümünün çizme/bot tasarımı-

ben de istiyorum..