Her Şeyiyle La Pianiste #10




"Pencereler ışıktan parlıyor.. Kanatları bu kadına açılmıyor.. Herkese açılmıyorlar.. Ne kadar istese de, iyi insan yok.. Birçokları seve seve yardım etmek ister, ama etmiyorlar.. Kadın boynunu yana eğmiş, hasta bir at gibi dişlerini gösteriyor.. Kimse ona el uzatmıyor, hiç kimse yükünü almıyor.. Omzunun üzerinden cansız gözlerle geriye bakıyor.."

Alışveriş merkezinde bir sahne var: Erika yürüken biri ona çarpıyor.. Arabalı sinema sahnesinde de aynısı: Erika koca kalabalığın ortasında.. Okul kayıtları sahnesinde de: Hocalar birarada otururken Erika tek başına.. Hep.. Kendini "üstün" görmesine rağmen, çevresinde dikkat çeken biri değil Erika, üstelik fark edilmiyor bile çoğu zaman.. Bilinçdışında hissettiği bu "değersiz Erika" imgesi; Klemmer'in de ona tecavüz edip, onunla ilgilenmeyişinin akabinde, artık kaçacak yer bulamıyor: Yüzeye çıkmaya, Erika'nın bilincine ulaşmaya başlıyor: Erika "artık" biliyor o kadar da "üstün" olmadığını.. Düşünceler bilincine çıkarken, kendisi külçe gibi dibe batıyor..

"Bıçak kalbine girmeli ve orada dönmeli!! Bunun için gerekli güç kalıntısı yetmiyor, Erika'nın bakışları boşluğa dalıyor ve Erika Kohut bir öfke, hırs, tutku coşkunluğu olmaksızın bıçağı omzunda bir yere saplar saplamaz kan fışkırıyor.. Yara zararsız, sadece pislik, cerahat içeriye girmemeli.. Dünya yara almamış, yerinde durmuyor.. Gençler bina içinde yitip gitmişler; uzun süre dönmeyecekleri kesin.. Evler dip dibe.. Bıçak tekrar çantaya konuyor.. Erika'nın omzunda bir yarık var, narin doku dirençsiz parçalandı.. Çelik içeri girdi ve Erika oradan gidiyor.. Taşıta binmiyor.. Bir elini yaranın üzerine koydu.. Kimse arkasından gelmiyor.. Karşısından gelen çok kişi var, onun yannda bölünüyorlar, içi boş bir gemi su alıyor sanki.. Her saniye beklenen korkunç acıların hiçbiri yok.. Bir arabanın camı çakmak çakmak oluyor.."

"Fermuarın bir parça açık bıraktığı Erika'nın sırtı ısınmakta.. Giderek güçlenen güneş sırtını hafifçe ısıtıyor.. Erika gidiyor, gidiyor.. GÜneş sırtını iyice ısıtıyor.. Erika'dan kan sızıyor.. İnsanların bakışı onun omzundan yüzüne kayıyor.. Hatta bazıları dönüp bakıyorlar.. Herkes değil ama.. Erika gitmesi gereken yönü biliyor.. Eve gidiyor.. Yavaş yavaş adımlarını hızlandırarark eve gidiyor.."

Yalnızlığın ne denli ağır/katlanılmaz olduğunu bilen ama yalnız olmaya/kalmaya alışmaktan da başka çaresi olmayanların filmi.. Filmim..

(Bitti..)

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Gerçekten çok güzel. Bu filmde kaç kişi bunları hissetmiştir?

Adsız dedi ki...

Bu saatte bu tarihte buraya yazma sebebimsiniz. sanırım benim de sonum intihar benim de değersizliğim suyu yüzeyine çıktı. çok kötü hissediyorum. midem bulanıyor. umarım tutunacak bir dal bulurum ama sanmıyorum ya neyse.

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 3.0 Unported License.