Madeo

Joon-ho Bong'un '09 yapımı filmi Madeo, festivalde izlediğim en güzel filmlerden biri, birisi (daha..) oldu: Zira, öylesine usta işi bi film ki, her karesiyle büyülemeyi başarıyor..

Hikayesi şu şekilde: Aktar dükkanı olan ve kayıt-dışı akupunktur yapan "Ana.."nın Do-joon adında oldukça naif bi oğlu var: Açılış jeneriğinin hemen akabinde çocuua araba çarpıyor (Mercedes..) ve olaylar öylesine sarpa sarıyor ki, Do-joon kendisini cinayet sebebiyle hapiste buluyor.. Aynı kasabada yaşayan Ah-jung'sa, yaşlı ninesine bakan bi kız: Paraları olmadığı için fahişelik yapıyor: Erkeklerden nefret eden Ah-jung, kendisiyle birlikte olan erkeklerin fotoğraflarını çekiyor.. Ah-jung cinayeti Do-joon'un "üstüne kalınca.." Ana da, haliyle "gerçek.." suçluyu arıyor: Ve kim olduğunu öğrendiğinde kendisi de cinayet işliyor..

Film-noir köklerinden filizlenmiş haliyle Madeo, hakkaten kusursuz bi film: Öncelikle ana-oğul ilişkisinden başlayalım: Kocasına ne olduğunu bilemediğimiz Ana, yokluk ve çaresizlikle oğlu henüz 5 yaşındayken ona ilaç içirip, sonra da kendisi içip intihar etme girişiminde bulunmuş.. Oğlunun bunu hatırlamadığını düşünen Ana, görüşme esnasında bunu duyduğunda "sinir krizinin eşiğindeki kadınlar.."dan biri, birisine dönüşüyor: Umutsuzca kendini "aklamaya.." çalışan Ana, bunu başaramıyor-

akupunktur önerisi bile işe yaramıyor..

Sonrasında oğluyla yaşayan Ana (muhtemelen geçmişteki o travmanın etkisiyle..) oğlunun üzerine çok daha fazla düşmeye başlıyor: Hatta onunla birlikte uyuyor-

birlikte uyuduklarını gördüğümüz ilk sahnede, Do-joon Ana'nın memesini "tutuyor..": Bi benzerini La Pianiste'te gördüğümüz bu sahne, La Pianiste'kiyle benzer bi şekilde işliyor: Erotik okumalara pek de müsait olmayan bu sahne/ler, kontrolcü ve kısmen sadist "kötü-anne.."nin içinden "ii-anne.."yi bulmak isteyen çocukların dokunuşlarını akla getiriyor-

bölme/splitting, olayına boşuna gelmedik tabii: Bazı psikolojik "rahatsızlık.."ların sebebinin birincil sevgi nesnesi anne olduğu ortada bişii: İki karakter (Erika ve Do-joon..) farklı uçlara savrulmuş gibi görünseler de, "bu.." halde olmalarının sebepleri de -yine, anneleri..

Ve film twistle seyirciye gerçeği söylerken, Ana, buna inanmıyor: İnanmak istememek diil durumu: "Gerçek.."liği reddediyor: Ki, bu da -yine, bpdlerin psikotik gerilemelerinden bi tanesi Çünkü tek sevgi nesnesi oğlunu öylesine (ilkel..) idealleştirmiş durumda ki, bu "ii oğul.." ve "cinayet işleyen oğul.." imgeleri, zihninde aynı anda bulunamaz.. Bulunmamalı: Çünkü ikisi aynı anda yan yana gelirlerse bu defa kendisi çözülecek.. Bunu engellemeli..

Hakkaten de mükemmel çizilmiş bi portre Ana..

Filmin bürokrasi taşlaması da fecii şekilde yerini buluyor.. Joon-ho Bong giderek ilahlaşıyor bu yüzden gözümüzde..

Olağanüstü bi film Madeo, her şeyiyle: Ama en çok da yarattığı karakter ve Hye-ja Kim'in mükemmel performansı sebebiyle..