Rabid

David Cronenberg'in '77 yapımı filmi Rabid, beden (et??) üzerine kafa yormaya başladığı filmlerden.. Filmografisinde çok da üst noktalarda yer almayan filmi seçkiye dahil etme sebebim, yönetmenin kendisini geliştirmesini görmek için..

Filmin hikayesi şu şekilde: Rose ve Hart sevgililer, birlikte çıktıkları motosiklet yolculuğunda kaza yapıyorlar ve en yakındaki hastaneye (aslında bir estetik cerrahi kompleksi) götürülüyorlar.. Rose'a deri nakli yapılıyor ve olayların fitilini de bu ateşliyor.. Mutasyon geçiren nakil-deri adeta bir silaha dönüşüp Rose'un sadece kanla beslenmesine hizmet ediyor.. Rose komadan çıktıktan sonra karşısına ilk çıkan kişiye virüsü bulaştırıyor ve zamanla yeni bir kuduz virüsü handiyse tüm şehri ele geçiriyor..

Açıkçası filmin eğildiği konu güzel olsa da, hikaye oldukça sarkıyor, zira aslında hiçbir işlevi olmayan Hart karakteri yüzünden film zaman zaman merkezini kaybediyor; onca yolu tepip geldikten sonra hiçbir şey olmaması (misal atıyorum çocuk kendini sunabilir ve kan da aşklarının güzel bir metaforu olabilirdi, Hart Rose'u öldürmek zorunda kalabilirdi vs..) ve fakat, hiçbir şey olmuyor; biz de boşu boşuna Hart'ın Rose'a ulaşma çabalarını izliyoruz..

Eh, dağınık senaryo yüzünden film çok kan kaybetse de (sana metafor yaptım), Cronenberg'in takıntılarını görmemiz bağlamında işlevsel oluyor ve fakat hepsi de bu..

Beri yanda olayların fitilinin ateşleyen şeyin "yeni" bir plastik cerrahi yöntemi oluşunun getirdiği bir "yeni kötüdür" yaklaşımı var: Plastik cerrahi operasyonlarının o denli güvenilir olmayışını, film daha açılış sahnesindeki üçlü konuşmada vurguluyor.. Ardından beden-terörüne yönelen filmin "bu" tercihi belki sıçrama tahtası olarak iş görüyor ama, diğer yanda da filmin sıkıcı bir konservatif kimliğe bürünmesine yol açıyor..

Oyunculukların kötü olduğunu belirtmeme gerek yok sanırım..