Naked Lunch

David Cronenberg'in '91 yapımı filmi Naked Lunch, her seferinde büyük bir iştahla izlediğim filmlerden..

Film, karısını "öldüren" William Lee'nin yazma serüvenine odaklanıyor: Filmin hikayesinde pek de bir şey yok.. Ancak bir yazarın bilinçaltı-ülkesinde tura çıkıyoruz.. Ve bunlar o denli güzeller ki, başta belirttiğim oburluğumun sebebini açıklıyor..

İlk cinayetle Interzone'un sınırlarına giriyoruz: Tuhaf bir dünya, herkes herkesi tanıyor, bilgiler çok hızlı ulaşıyor ve ajanlar her yerdeler: İlkel bir coğrafya..  William aldığı direktiflerle ilerliyor.. Böcek-daktilolar, rent-boylar, Fadela, şu bu derken, kendisi hakkında genel bir kanıya varabiliyoruz: Hadımlık endişesi (Kiki'nin öldüğü sahne, birden çok "çıkıntısı" olan, sperm-benzeri sıvı akıtan daktilolar), homofobi-eşcinsel doğayı kabullenme ikilemi (örnek vermeme gerek yok sanırım), cinsel kimlik sorunları ("fallik kadın-anne" Fadela'nın penis/i yerine kullandığı kırbacı, purosu; Benway'e dönüşümü), oral dönem ağız-anüs-vajina ortaklığı, meme-penis yer-değiştirmesi gibi g/örüntülerle hakikaten çok klasik ve ayrıntılı bir "bilinçaltı portresi"yle karşı karşıyayız..

Filmdeki sembolleri çözmekle uğraşmak istemiyorsanız da, filmin içine girmek için çabalamanız gerekiyor: Çünkü Naked Lunch, seyircisinin katılımını istiyor.. Eminim ki, başka bir yönetmen bol bol dış sesle hikayeyi "anlaşılır" bir düzleme çekerdi, ancak Cronenberg her zamanki soğuk (ve kimi zaman sırf bu yüzden itici görünen) üslubunu koruyor.. Bununla birlikte film, circle kurguya sahip olduğundan "başka" bir ölümle, "başka" bir evrene geçip, başladığımız yerden pek de uzaklaşamadığımızı hatırlatıyor.. 

Beri yandaysa kitabı perdeye aktarırken zaman/sızlık konusunda hataları da yok değil: İlk tarih olarak '53 yılını veren  filmde '55 tarihli Allen Ginsberg şiirinin ne işi var misal?? Kitapta yerini bulan pasajları filme eklemlerken sıkıntılar da baş gösteriyor:  William S. Burroughs'un kitabındaki ağır Allen Ginsberg etkisi filmde de fazlasıyla hissediliyor, bu anlarda filmden uzaklaşmak mümkün (özellikle de William'ın Yves'e hikaye anlattığı sahnelerde..) Bu uzun monologlar filmin fizik-ötesi haline zarar veriyor bana kalırsa..

Her mide için uygun bir seçim olmasa da herkese afiyet olsun..